 |
| শ্ৰৱ্য-পাঠ সংস্কৰণ: @ Postach |
'কোন মোহনাই কোন সুর যায়
রঙ্গীলা বাঁশী কে একা বাজায়
কাকে চেনা লাগে কে থাকে অচেনা
স্মৃতিতে তবু আনা-গোনা তার
ছোট ছোট ঢেউ সচল গলার।'
২০১১ চনৰ ৫ নৱেম্বৰৰ সেই মহাপ্রয়াণৰ দিনটোৰ পাছদিনাই বংগৰ এই সময়ৰ জনপ্রিয়, অনুভৱী, শক্তিশালী আৰু সচেতন সংগীতকাৰ, স্বৰূপার্থত 'গানৰ কাৰিকৰ' সুমন চট্টোপাধ্যায়ে (কবীৰ সুমন) এই ধৰণে 'গানৰ দেৱতা'ক শ্রদ্ধাঞ্জলি যাঁচিছিল। ৬ নৱেম্বৰৰ আগবেলা তিনি স্তৱকৰ গীতটো ৰচনা কৰি, সুৰ দি, সংগীতেৰে সজাই আৰু বাণীবদ্ধ কৰি নিশালৈ ইণ্টাৰনেট যোগে মুক্তি দিছিল।
ড. ভূপেন হাজৰিকাৰ মৃত্যুৰ পাছৰে পৰা অনেক শ্রদ্ধাঞ্জলি আমি দেখিছোঁ, পঢ়িছোঁ, শুনিছোঁ; স্বৰূপ বুজিছোঁ- সৎকাৰথলীৰ পৰা টিভিৰ পর্দালৈ, সুসজ্জিত মঞ্চৰ পৰা আলোচনীৰ পাতলৈ। নির্ভেজাল, অকৃত্রিম, অন্তৰৰ গভীৰ কোঠৰ পৰা উঠি অহা; আৰু কৃত্রিম, দায়িত্বৰ খাতিৰত, গ্লেমাৰৰ মোহতো। গ্লেমাৰ? শ্রদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপনত গ্লেমাৰৰ সন্ধান?
