Thursday, June 05, 2014

এটা অতি ব্যক্তিগত টোকা: দোক্‌মোকালিৰ সংগীত


আঠ মাহৰ আগতে আমাৰ মাজলৈ এপাহ শেৱালি ফুল হৈ অহা আমাৰ ছোৱালীজনী একলা একলাকৈ ডাঙৰ হ'ব ধৰিছে। জন্মাৰ পাঁচ দিনৰ দিনা তেজ পৰীক্ষাত বিলিৰুবিনৰ পৰিমাণ বেছি থকা বুলি ওলোৱাত ফটো-থেৰাপিৰ বাবে একাষৰীয়া কোঠাটোত আন দহোটামান অনাত্মীয় কেঁচুৱাৰ লগতে তাইকো থোৱা হৈছিল— আঠচল্লিছ ঘণ্টাৰ বাবে। আৰু আত্মীয় সকলোৰে পৰা বিচ্ছিন্ন তাই দুঘণ্টা নহওঁতেই চেৰেউ-ফেৰেউকৈ হাত-ভৰি জোঁকাৰি কান্দিছিল; নাৰ্চ এগৰাকীয়ে যেতিয়া তাইক আনি মোৰ হাতত তুলি দিছিল, নিমিষতে এক অন্তৰ্ভেদি চাৱনিৰে মোৰ চকুত চকু থৈ তাই নিশ্চুপ হৈ গৈছিল, ভাবিছিল চাগে— আঃ কি প্ৰশান্তি!

তাইৰ জন্মৰ আগতেই, যদি আমাৰ মাজলৈ সঁচাকৈ ছোৱালী এজনী আহে, তেনেহ'লে তাইৰ নাম 'দোক্‌মোকালি' ৰাখিম বুলি ভাবিছিলো (ল'ৰা হ'লে কি নাম ৰাখিম, সেইটো অৱশ্যে ভবা নহ'ল, কিয় নাজানো, ভাব হৈছিল— ছোৱালী এজনীয়েই যেন আহিব!)। ৰাখিলো, কিন্তু যিদিনা তাইৰ মাকৰ ফালৰ আইতাকে জ্যোতিষী এজনক তাইৰ সোঁৱৰণি তৈয়াৰ কৰাৰ বাবে মাতি আনিলে, ৰাশি মতে