চিলা

ফাগুনমহীয়া আকাশখন
চিলা এখনে আঁকুহি-বাঁকুহি থাকে
গোটেই দুপৰীয়াটো উন্মাদ হৈ পৰে
চিলাখনেৰে কথা পাতিব খুজিও
কথা পাতিব নোৱাৰে

দুপৰীয়াটোৱে সন্ধ্যাক ঠাই এৰি দিয়াৰ সময়তে
সন্তর্পণে চিলাখন নাইকীয়া হয়
বুকুত অন্তর্দাহ লৈ ওলমি থাকে আকাশ

গান

এটা বেঙুনীয়া সাধুকথা আৰু
এটা তেজী নীলা গানে বাহ সজা
তোমাৰ দুটা চকুলৈ মই চায়েই থাকিব পৰাহেঁতেন !

হ'ব পৰাহেঁতেন ঊষা হৈ আহিব খোজা
ললিত ৰাগৰ নিছিগা ধাৰ

মোক সেই গান কৰি তোলা
মই চুই থাকিম তোমাৰ কণ্ঠহাৰ।