ভাওনা

(সাহিত্যাচার্য যজ্ঞেশ্বৰ শর্মাদেৱক সশ্রদ্ধ সোঁৱৰণেৰে)

 

দালানৰ সন্মুখতে তিনিফালে মানুহ বহাৰ ঠাই

মাজতে চাচি-চিকুণাই ৰভাখন দিছে

তাতে ল’ৰাহ’তে বিজুলী-চাকি জ্বলাইছে

পোহৰকৈ

ডিঙিত চেলেং লোৱা থগিত ডেকাটিয়ে

মাইকত কিবা এটা কৈ শেষ কৰাৰ লগে লগে

হৰিধ্বনিৰ লগে লগে কলিয়াবৰীয়া শিল্পীসকলে

ডবা-কাঁহত কোব দিছে

দল বান্ধি মানুহ আহিছে

মানুহে ডিঙি মেলি মেলি চাইছে

আজি ৰাইজে প্ৰহ্লাদৰ ভক্তি

আৰু নৰসিংহৰ অতিমানৱিক ৰূপ চাব

আজি বৰপেটা সত্রত ভাওনা।